Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας. Εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια πληροφορίες δημιουργούνται, αναπαράγονται, μεταδίδονται ακόμα και αποκρύπτονται καθημερινά, από ανθρώπους, μέσα μαζικής ενημέρωσης, φορείς κτλ. Η ανάγκη για πληροφόρηση γίνεται επιτακτικότερη μέρα με την μέρα, αφού εξαιτίας της, έχει δημιουργηθεί ένα αχανές σύστημα πληροφοριοδότησης με την μορφή διαδικτυακών τόπων, πρακτορείων ειδήσεων ακόμα και blogs (τίμα το σπίτι σου, μην πέσει να σε πλακώσει...), του οποίου συστήματος την αρχή και το τέλος κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει με ακρίβεια. Ταυτόχρονα η εκμετάλλευση αυτής της ανθρώπινης ανάγκης για προσωπικό όφελος τείνει να γίνει μάστιγα, αφού ουκ ολίγες φορές γινόμαστε μάρτυρες της... χιλιοτραγουδισμένης "παραπληροφόρησης". Είναι πλέον κοινώς αποδεκτό ότι οι περισσότεροι από αυτούς που αναθέσαμε να μας πληροφορούν, το κάνουν με τα δικά τους κριτήρια και τους δικούς τους όρους, και η υποψία σύνδεσης τους με τα κέντρα διακυβέρνησης αυτού του κόσμου τείνει να γίνει βεβαιότητα.
Μικροδημοσιογράφοι εξελίχτηκαν σε "βαρώνους" της πληροφόρησης. με ανυπολόγιστη δύναμη, και διασυνδέσεις με υψηλά ιστάμενους στις κατα τόπους κυβερνήσεις, αναπτύσσοντας σχέσεις αλληλεξάρτησης. Με συμπορεύοντα συμφέροντα, διαλύουν πολιτικές καριέρες, προωθούν καινούριες, υποθάλπτουν κοινωνικές εξεγέρσεις, καταπνίγουν άλλες, φτιάχνουν πρότυπα, δημιουργούν "μόδες" και οριοθετούν το "αποδεκτό μοντέλο σκέψης και νοοτροπίας". Τον άνθρωπο του σήμερα! Και κάπου στην μέση εμείς, δεχόμενοι διασταυρωμένα πυρά με στόχο τι άλλο; Την κριτική μας ικανότητα...Κριτική ικανότητα! Πολυπόθητος όρος, της οποίας η σημασία είχε αναγνωριστεί από τον αρχαίο, ακόμη, κόσμο. Η τελευταία γραμμή άμυνας του μυαλού μας σε δημαγωγικές και λαϊκίστικες επιθέσεις που έχουν σκοπό να πλήξουν την ελευθερία και κάποιες φορές την δημοκρατία μας. Η καλλιέργεια της, μπλοκαρισμένη στην σύγχρονη εποχή. Αλλά και η διατήρηση της, από τους "ικανούς", μοιάζει με σύγχορονο Γολγοθά. Το μυαλό μας καθημερινά "βάλλεται" από ευκολοχώνευτες έννοιες στην προσπάθεια να απλοποιηθεί και το ίδιο. Άλλο το να μιλάς και να σκέφτεσαι απλά και ξεκάθαρα και άλλο το μυαλό σου να αρνείται να δώσει βάθος στις σκέψεις του ή ακόμη και να αδυνατεί, ως αποτέλεσμα της επανάπαυσης του. Τα μυαλά μας έχουνε σκουριάσει. Η πληροφορία πλέον συνοδεύεται και από την εικόνα, πράγμα που κάνει το μυαλό μας να τα βρίσκει όλα έτοιμα, μην αφήνοντας του περιθώρια στην ανάπτυξη της φαντασίας και της δημιουργικότητας.
Κάπου εδώ έρχεται και η τηλεόραση. Η κορωνίδα των ΜΜΕ. Αυτό το "χαζοκούτι",για πολλούς, μόνη διέξοδος προς τον υπόλοιπο κόσμο, για άλλους, βρίσκεται σε κάθε σπίτι και κακα τα ψέμματα, ορίζει τις μοίρες μας. Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά για να το αντιληφθούμε καλύτερα αυτό. Χρειάζεται να ταξιδέψουμε μέχρι την... Ελλάδα και να πάμε πίσω... 2 ολόκληρα χρόνια!
Οι εκλογές του 2009 ανέδειξαν μια πανηγυρική νίκη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με 10% περίπου διαφορά από την Νέα Δημοκρατία. Μετά την νίκη και πρωτού καλά καλά μας πούνε ότι "ΠΑΡΑΛΑΒΑΝΕ ΧΑΟΣ" , άρχισε μία συντονισμένη προσπάθεια όλων των ελληνικών ΜΜΕ, με πρωτοστάτες φυσικά τα ελληνικά κανάλια, να αναδειχθεί το πρόβλημα του ελληνικού χρέους. Από κει που δανειζόμασταν κανονικά και με την βούλα και οι δανειστές μας ήταν ικανοποιημένοι, ξαφνικά άρχισαν να "τσινάνε" και να αρνούνται να μας δανείσουν. Τα επιτόκια δανεισμού πήραν την ανιούσα, η κυβέρνηση δεν είχε δεκάρα τσακιστή για τον λαουτζίκο και να σου το ΔΝΤ ως από μηχανής Θεός να μας σώσει...Τα ΜΜΕ οργιάζοντας μετέφεραν συνεχώς "φήμες" από την Ευρώπη και "πληροφορίες" που κατάφεραν να αποκρυπτογραφήσουν οι "δαιμονιοι" ρεπόρτερ τους, πληροφορώντας μας από το πρωί ως το βράδυ ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά. Το γραφικό και πανέμορφο Καστελόριζο διάλεξε ο ΓΑΠ για να μας εντάξει στην μεγάλη και πλούσια οικογένεια του ΔΝΤ (δεν βρέθηκε ένας χριστιανός να τον βάλει μέσα σε μια βάρκα και να τον στείλει απέναντι στο Kas,χωρίς επιστροφή;;;) Ειλικρινά προσπαθώ να θυμηθώ το τελευταίο δελτίο ειδήσεων που παρακολύθησα το οποίο δεν είχε ως πρώτο θέμα την ελληνική κρίση, και δεν τα καταφέρνω.
Και έτσι αφού προετοιμαστήκαμε ψυχολογικά για τα νέα μέτρα, έρχεται και η λυπητερή λίγο αργότερα και εμείς από το σπίτι θέλουμε να τρίψουμε τον λογαριασμό της ΔΕΗ στην μούρη του Πρετεντέρη.
Δεν είναι τυχαίο το ότι τα ΜΜΕ, αν το έχετε προσέξει, "ξεχνούν" να προβάλλουν ευχάριστες ειδήσεις και αισιόδοξα μηνύματα εδώ και πολύ καιρό ή αν το κάνουν, το κάνουν σύντομα και σπάνια. Ειδήσεις όπως για παράδειγμα, η πρωτιά της εθνικής ομάδας ΠΟΛΟ των γυναικών πέρασε στα ψιλά των κεντρικών δελτιων λίγο καιρό πριν, και προβαλλόταν ανάμεσα σε δυσάρεστα νέα για την οικονομία μας και αρνητικές δηλώσεις για την Ελλάδα. Ενδεικτικό του άσχημου κλίματος στο οποίο πρέπει να βρισκόμαστε από το πρωί ως το βράδυ στην Ελλάδα, γιατί μόνο αν νιώοθουμε απελπισία και απόγνωση, μπορούμε να μπούμε στην νοοτροπία των συνεχών θυσιών για την σωτηρία του κράτους που συνεπάγεται την δημιουργία ελπίδας. Φτάνουμε στο σημείο να πληρώνουμε πολύ ακριβά την ελπίδα μας. Και σε αυτό το σημείο μας φέρανε σε πολύ μεγάλο βαθμό οι κυβερνήσεις μας, μέσω των φερεφώνων τους, των ΜΜΕ. Οι αρνητικές ειδήσεις συνεχίζονται, οι κυβερνώντες συνεχίζουν να απευθύνονται στο Ελληνικό λαό από την ασφάλεια των παραθύρων των δελτίων ειδήσεων, τα "όρια" της αντίδρασης και της αντίστασης συνεχίζονται να διαμορφώνονται με ακρίβεια, (κάθε φορά που τρώει αυγό ή γιαούρτι κάποιος βουλευτής,σύσσωμα τα ΜΜΕ καταδικάζουν το γεγονος φιλοξενώντας στα παράθυρα τους κάποιον άλλο βουλευτή του ίδιου κόμματος που δηλώνει αηδιασμένος από το θράσος του υπαιτίου...), και αναρρωτιέμαι εγώ. Εάν δεν υπήρχαν τα μεγαλοκάναλα να μας ενημερώνουν σταδιακά, συγχρονισμένα και συντονισμένα για την βαθμιαία "καταστροφή" της οικονομίας μας και τα ενδεχόμενα πτώχευσης, κατα πόσο θα δεχόταν ο λαός όλα αυτά τα επώδυνα μέτρα; Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς τον ρόλο που έπαιξαν στην κρίση αν βάλει τη φαντασία του να οργιάσει...
Έστω λοιπόν ότι ξημερώνει η 5η Οκτωβρίου 2009. Η πρώτη μέρα διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, και πρωί πρωί βγαίνει ο Παπανδρέου στην Βουλή να μας ενημερώσει ότι έχουμε πρόβλημα ρευστότητας, ότι έρχεται το ΔΝΤ στην Ελλάδα, και ότι παίρνονται μέσα σε μία μέρα μια σειρά από νέα μέτρα... Σαν να λέμε, αυτό που εν τέλει έγινε, χωρίς ομως να παρεμβάλλεται η προπαγάνδα και η διαμόρφωση του ανάλογου κλίματος από τα ΜΜΕ, που κράτησε κάποιους μήνες. Πόσο θα ήταν το ποσοστό των Ελλήνων που θα δεχόταν αβασάνιστα τα νέα μέτρα και ποια θα ήταν η κατάσταση στην κυβέρνηση και στην χώρα;;;;; Τα συμπεράσματα δικά σας...
Για να είμαι περισσότερο σαφής, θέλω να διευκρινήσω ότι δεν θέλω να τους βάλω όλους στο ίδιο τσουβάλι και δεν θεωρώ ότι όποιος πληροφορεί, το κάνει με σκοπό. Υπάρχουν και αυθεντικοί άνθρωποι στα ΜΜΕ που σέβονται τις αρχές τους. Υπάρχει ακόμη η "ειλικρινής" πληροφόρηση που κόντρα στο κλίμα των καιρών, παλεύει να αναστήσει συνειδήσεις. Βέβαια ο διάολος έχει πολλά ποδάρια και όποιος δεν συμβιβάζεται με τους κανόνες του παιχνιδιού, τον τρώει το μαύρο φίδι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου